Alle doopouders van kinderen tussen 4 en 12 jaar hadden we uitgenodigd. De opkomst was verrassend. De zaal van de Noorderkerk zat vol. Drie groepen van 10 mensen zaten rondom het doopvont.

We begonnen de bijeenkomst met de oproep van Jezus om onze kinderen tot hem te brengen. Hij wil hen aanraken en zegenen. We bespraken de vraag hoe Hij onze kinderen had aangeraakt en aangesproken. Vervolgens gaven de drie voorgangers een korte pitch over hun ervaringen met geloofsopvoeding. Meer als vader, dan als predikant. Enkele trefwoorden waren: leermoment, verbond en inwijding. Ze functioneerden als uitnodiging om de opvoedingservaringen met elkaar te delen. Dat deden we aan de hand van de vragen: Wat heb je van huis uit of in de kerk meegekregen wat je de moeite waard vindt om door te geven aan je kinderen? En hoe geef je thuis vorm aan de geloofsopvoeding? Welke verwachtingen/idealen heb je ten aanzien van de kerkgemeenschap voor je kinderen? (wat is onopgeefbaar? Wat zou kunnen of moeten veranderen? Wat is er nu niet waaraan je wel behoefte hebt? - ideeën, suggesties). Uitgebreid bespraken we de weerstand tegen deelname aan kerkelijke bijeenkomsten.

Na inventarisatie bleek dat doopouders enkele gezamenlijke waarden willen overdragen. Kinderen leren om vergevingsgezind te worden, werd belangrijk gevonden. Eveneens dat ze zelf leren bidden om het lijntje naar boven vast te houden. Ze zouden kansen moeten krijgen om verbondenheid, geborgenheid, liefde en vertrouwen te ervaren. Ook willen we hen leren dat omzien naar mensen waardevol is, waarbij hen leren elkaar  ruimte te geven.

Hoe kan het anders en beter? Enkele ideeën kwamen boven. Zou het niet wijs zijn om te zoeken naar mogelijkheden om de banden tussen de leeftijdsgenoten te versterken. Jongeren hebben meer aan elkaar, dan aan kerkelijke bijeenkomsten. Wanneer je elkaar daar ontmoet, is dat veel motiverender dan opdrachten volgen van ouders. Het ontmoetings-aanbod zou verbreed moeten worden. Zou een jongerendienst tijdens de kerkdienst naast de jeugdkerk niet het overwegen waard zijn? Ook werd de aandacht gevestigd op de kansen van een diaconale reis. Enkele doopouders hadden daar positieve ervaringen mee op gedaan. In het algemeen werd gesteld dat je jongeren zelf moet vragen. Leuke dingen voor en zonder hen bedenken loopt snel uit op teleurstellingen. Er zou ook kritisch gekeken moeten worden naar onze kerkelijke zangcultuur en naar ons huidige gebruik van sociale media. Ook de kliederkerk werd genoemd als een veel belovend project, dat het verkennen waard is.

Een zinvolle bijeenkomst, die naar meer smaakt. Hoe zou het zijn om met een groep doopouders regelmatig samen te komen om ons wel en wee samen te delen? Mooi om met deze groep druk bezette mensen de tijd te nemen om te kijken naar onze mogelijkheden om kerk voor onze jongeren te zijn.

ds. Mark Verrips